Back NGC 3384 Arabic NGC 3384 AST NGC 3384 Azerbaijani NGC 3384 Catalan NGC 3384 CE NGC 3384 Czech NGC 3384 German NGC 3384 DIQ NGC 3384 English NGC 3384 Esperanto

NGC 3384

Συντεταγμένες: Sky map 10h 48m 16.9s, +12° 37′ 46″

NGC 3384
Φωτογραφία του NGC 3384 από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ.[1]
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΛέων[2]
Ορθή Αναφορά10h 48m 16.9s[3]
Απόκλιση+12° 37′ 46″[3]
Μετατόπιση προς το ερυθρό704 ± 2 km/s[3]
Απόσταση35.1 ± 2.3 Mly (10.8 ± 0.7 Mpc)[4]
Ομάδα ή σμήνος γαλαξιώνΟμάδα γαλαξιών Μ96
Φαινόμενο μέγεθος (V)10.9[3]
Χαρακτηριστικά
Τύπος ΓαλαξίαE7[3]
Φαινόμενη διάμετρος (V)5′.5 × 2′.5[3]
Άλλες ονομασίες
NGC 3371,[3] UGC 5911,[3] PGC 32292[3]

Ο NGC 3384 (ή NGC 3371) είναι ελλειπτικός γαλαξίας στον αστερισμό Λέοντα ο οποίος ανακαλύφθηκε από τον αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ (William Herschel) το 1784. Η ηλικία των αστέρων της κεντρικής περιοχής του γαλαξία είναι μεγάλη. Πάνω από το 80% εξ αυτών έχουν ηλικία άνω του ενός δισεκατομμυρίου ετών.[5] Στο κέντρο του υπάρχει υπερμαζική μελανή οπή που εκτιμάται στις 1.6+0.1
−0.2×107 ηλιακές μάζες.[6] Ο NGC 3384 ανήκει επίσης στην Ομάδα γαλαξιών Μ96,[5] στην οποία περιλαμβάνονται επίσης οι Μεσιέ 95, Μεσιέ 96 και Μεσιέ 105. Οι προαναφερθέντες γαλαξίες είναι εμφανώς κοντά ο ένας στον άλλο στον ουρανό.[7][8][9][10]

  1. ↑ «Settling into old age». spacetelescope.org. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2019. 
  2. ↑ R. W. Sinnott, επιμ. (1988). The Complete New General Catalogue and Index Catalogue of Nebulae and Star Clusters by J. L. E. Dreyer. Sky Publishing Corporation and Cambridge University Press. ISBN 978-0-933346-51-2. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 3384. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2006. 
  4. ↑ Jensen, Joseph B.; Tonry, John L.; Barris, Brian J.; Thompson, Rodger I. και άλλοι. (February 2003). «Measuring Distances and Probing the Unresolved Stellar Populations of Galaxies Using Infrared Surface Brightness Fluctuations». Astrophysical Journal 583 (2): 712–726. doi:10.1086/345430. Bibcode: 2003ApJ...583..712J. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Attia, Abdel-Fattah; Ismail, H. A.; Selim, I. M.; Osman, A. M. και άλλοι. (August 2005). «Stellar Population Analysis of Galaxies based on Genetic Algorithms». Chinese Journal of Astronomy and Astrophysics 5 (4): 347–355. doi:10.1088/1009-9271/5/4/002. Bibcode: 2005ChJAA...5..347A. 
  6. ↑ Graham, Alister W. (November 2008), «Populating the Galaxy Velocity Dispersion - Supermassive Black Hole Mass Diagram: A Catalogue of (Mbh, σ) Values», Publications of the Astronomical Society of Australia 25 (4): 167–175, doi:10.1071/AS08013 
  7. ↑ R. B. Tully (1988). Nearby Galaxies Catalog. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-35299-4. 
  8. ↑ P. Fouque; E. Gourgoulhon; P. Chamaraux; G. Paturel (1992). «Groups of galaxies within 80 Mpc. II - The catalogue of groups and group members». Astronomy and Astrophysics Supplement 93: 211–233. Bibcode: 1992A&AS...93..211F. 
  9. ↑ A. Garcia (1993). «General study of group membership. II - Determination of nearby groups». Astronomy and Astrophysics Supplement 100: 47–90. Bibcode: 1993A&AS..100...47G. 
  10. ↑ G. Giuricin; C. Marinoni; L. Ceriani; A. Pisani (2000). «Nearby Optical Galaxies: Selection of the Sample and Identification of Groups». Astrophysical Journal 543 (1): 178–194. doi:10.1086/317070. Bibcode: 2000ApJ...543..178G. 

Developed by StudentB